Σελίδες

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ & ΤΟΠΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

ΓΙΑ ΤΟ BLOG

Ένα blog άποψης, με συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα και με στόχο να διαδώσει και να στηρίξει κινήματα σε γειτονιές, πόλεις και χωριά της χώρας αλλά και διεθνώς. Κινήματα που δεν αφορούν μόνο περιβαλοντικά ζητήματα αλλά και εργασιακά, εκπαιδευτικά, αντιπολεμικά και ό,τι άλλο αφορά τη ζωή μας. Οτιδήποτε αφορά την αντίσταση των κατοίκων αυτού του ...πλανήτη είναι προς δημοσίευση σε τούτο το χώρο, ακόμη και αν διαφωνούμε με κάτι! Η αναδημοσίευση κειμένων και αναλύσεων από άλλα blog, site, εφημερίδες κ.λπ. δεν σημαίνει απαραίτητα και συμφωνία με αυτά. Το κάνουμε γιατί τα θεωρούμε αξιόλογα με την έννοια ότι μπορούν να συμβάλουν στο διάλογο και την ενημέρωση για το κίνημα και την Αριστερά.
Επίσης θα θέλαμε τις παρατηρήσεις και προτάσεις σας ως προς τη λειτουργικότητα, την εμφάνιση και τη θεματολογία του blog.


Έτσι ξεκινήσαμε
Για τον ένα χρόνο του blog.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο (10 Ιουλίου) το blog μας έκλεισε τον πρώτο του χρόνο. Ξεκίνησε περισσότερο με τη σκέψη να ασχοληθεί και να στηρίξει τα κινήματα των κατοίκων σε πόλεις και χωριά που αντιστέκονται στη παραπέρα καταστροφή του περιβάλλοντός τους, που διεκδικούν την βελτίωσή του, που απαιτούν να ζουν σε γειτονιές (όσο γίνεται στο καπιταλισμό) πιο ανθρώπινες. Έτσι άλλωστε προέκυψε και ο τίτλος.
Στόχος εκτός από την ανάδειξη, στήριξη και δημοσιοποίηση αυτών των κινημάτων, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή μας και τις όποιες απόψεις κυριαρχούν σε αυτά, ήταν βεβαίως να εκφραστεί και η δική μας άποψη για αυτά. Άποψη που δεν είναι τυχαία και στο αέρα αλλά έχει συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Δεν κρύφτηκε, ούτε θα ήταν δυνατόν άλλωστε, η ένταξη στο ΚΚΕ (μ-λ).
Δημιουργήθηκε λοιπόν αυτό το blog για να εκφραστεί μια διαφορετική άποψη για τα κινήματα στις γειτονιές όλης της Ελλάδας, όσο είναι δυνατόν να τα παρακολουθήσει κανείς από την Αθήνα. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια είχαμε μια σημαντική ανάπτυξη των τοπικών αντιστάσεων σε όλη τη χώρα για ζητήματα που αφορούσαν από τους ελεύθερους χώρους, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τις χωματερές, το Προαστιακό, τον Ελαιώνα, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έως τον Υμηττό και την επαπειλούμενη καταστροφή του, με κοινό παρανομαστή όλων αυτών, και όσων ίσως ξεχάσαμε, τη καταστροφή ή επιδείνωση του τόπου όπου κατοικεί και εργάζεται ο εργαζόμενος λαός και του ευρύτερου περιβάλλοντός του. Άλλη μια όψη της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματα του λαού.

Στην πορεία όμως αποδείχτηκε ότι δε γινόταν να περιοριστούμε "μόνο" σε αυτά. Φάνηκε ότι τα κινήματα αυτά, παρ' όλη την ιδιαιτερότητά τους δεν είναι ή δεν μπορεί να είναι ξεκομμένα από το γενικότερο λαϊκό και εργατικό κίνημα, ότι επηρεάζονται άμεσα, θετικά ή αρνητικά, από αυτό.
Το απέδειξε περίτρανα ο Δεκέμβρης και η ώθηση που έδωσε στα λεγόμενα τοπικά κινήματα, άσχετα από το που φαίνεται να καταλήγουν, και αυτά αλλά και ο Δεκέμβρης, με ευθύνη και όλων αυτών που ορκίζονται σε λέξεις και εκφράσεις των οποίων διεκδικούν και την ...αποκλειστικότητα, όπως "εργατική δημοκρατία", "λαϊκή συμμετοχή" ή "αυτοοργάνωση", για να καταλήξουν οι περισσότεροι στο "ψηφίστε με" ή στο να αποθαρύνουν το κόσμο να συμμετέχει, κατηγορώντας τον και από πάνω γιατί δεν τους αναγνωρίζει την ..."πρωτοπορία" τους και το ..."δικαίωμά" τους να αποφασίζουν αντ' αυτού. (Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση!)
Φάνηκε ιδιαίτερα το Δεκέμβρη η σύνδεση του "τοπικού" με το "γενικό" και με το άπλωμά του στις γειτονιές απ' όπου ξεκίναγαν οι μαθητές να διαδηλώσουν, όπου φτιαχνόταν επιτροπές και πρωτοβουλίες κατοίκων που διοργάνωναν διαδηλώσεις και σε πολλές περιπτώσεις δεν περιοριζόντουσαν στη καταγγελία της δολοφονίας του Αλέξη και της καταστολής αλλά έθεταν ζητήματα σε σχέση με τη κρίση και την επίθεση που δέχεται από το κεφάλαιο ο λαός.

Δεν θα μπορούσε λοιπόν το blog να μην "αλλάξει" χαρακτήρα και να μην ασχοληθεί με το ξέσπασμα της νεολαίας το Δεκέμβρη, όπως δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με τη Κούνεβα και τα ζητήματα που αναδείχθηκαν με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας της, με τις εργατικές αντιστάσεις όπου κι όπως υπάρχουν, με τις διώξεις συνδικαλιστών και αγωνιστών, δεν θα μπορούσε να μην εκφράσει τον διεθνισμό του και την αλληλεγγύη του στους λαούς της Παλαιστίνης, του Νεπάλ, της Ινδίας, του Ιράκ και όλων των λαών που αντιστέκονται και αγωνίζονται, κυρίως αυτών με το όπλο στο χέρι!
Δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με το μεγάλο ζήτημα της επίθεσης του συστήματος στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, επίθεση που μπορεί να έχει το προσωπείο του ΛΆΟΣ, της Χρυσής Αυγής και των κατασταλτικών οργάνων του κράτους αλλά έχει τη ρίζα της στην ολομέτωπη επίθεση των καπιταλιστών και του ιμπεριαλισμού στα δικαιώματα και τις ελευθερίες που κατέκτησαν οι λαοί και η εργατική τάξη μέσα από χρόνια αγώνων.
Δεν θα μπορούσε τέλος να μην ασχοληθεί με το μεγάλο ζήτημα που τα τελευταία ...50 τουλάχιστον χρόνια είναι έντονο, αυτό της Αριστεράς και το πως αυτή λειτουργεί στα κάθε είδους κινήματα, τι προτάσσει και τι επιδιώκει.
Στην πορεία του το blog απέκτησε μια "αναγνωρισιμότητα" και ένα σταθερό κοινό, μια σημαντική στήριξη από φίλους και συντρόφους απ' όλη σχεδόν την Ελλάδα.   Αρκετοί φίλοι από άλλα blog αντιγράφουν, και καλά κάνουν βεβαίως και μακάρι να πολλαπλασιαστούν είναι μια δικαίωση και αυτό, κείμενά του ή το έχουν στις μόνιμες συνδέσεις τους. Αυτό που χρειάζεται είναι πιο πολλές και ουσιαστικές παρεμβάσεις από αυτούς που το παρακολουθούν, είτε συμφωνούν με αυτά που διαβάζουν είτε όχι αν και δεν έλειψαν και κάποιες τέτοιες. Οποιοσδήποτε νομίζει ότι αξίζει κάτι να δημοσιευτεί σε αυτό το blog, ότι ταιριάζει με το ύφος του και τους σκοπούς του, είναι ευπρόσδεκτος συμφωνούμε δε συμφωνούμε μαζί του. Διατηρούμε βέβαια το δικαίωμα της έφρασης και της δικής μας άποψης ή κριτικής.

Θα συνεχίσει την παρουσία του το blog (όσο ...αντέξουμε!) πιστεύοντας ότι έχει μια καλή συμβολή στην ενημέρωση και προβολή για τα κινήματα "στις γειτονιές" όλου του κόσμου! Χωρίς όμως την αυταπάτη ότι η όποια παρέμβαση μέσω του διαδικτύου είναι το άπαν, όπως πολλοί νομίζουν. Είναι, ακόμη δηλαδή γιατί το σύστημα μας προετοιμάζει "εκπλήξεις" απ' ότι φαίνεται ( τα Indymedia και η προσπάθεια φίμωσής τους είναι μάλλον η κορυφή του παγόβουνου), είναι λοιπόν ένα καλό μέσο να αναδείξει, να δημοσιοποιήσει αγώνες, ζητήματα και απόψεις που σε άλλα επίσημα μέσα ενημέρωσης δεν πρόκειται να τα δούμε ποτέ.
Το κύριο όμως βρίσκεται στις αντιστάσεις, στους αγώνες στους χώρους δουλειάς, κατοικίας, εκπαίδευσης, όπου ζει και κινείται ο εργαζόμενος λαός. Χωρίς αυτά άλλωστε δεν θα είχε και κανένα νόημα να ασχολούμαστε με το διαδίκτυο όσοι θέλουμε να τοποθετούμε τον εαυτό μας στους αγώνες, στην επανάσταση, στην υπηρεσία τελικά του λαού.